بزرگنمایی:

تاج پرس/یزد
همگان قبول دارند که ما برای سلامتی جسم خود نیازمند یک رژیم غذایی معقول و مناسب هستیم.
اما آیا برای سلامتی روح و روان خود نیز نیازمند یک رژیم غذایی معقول و مناسب نیستیم؟!؟
موبایل و فضای مجازی به یک تعبیر؛ فراهم کننده رژیم غذایی روحی روانی ماست. در فضای مجازی انبوهی از خوراک‌های متنوع با خاصیت‌های گوناگون وجود دارد که در صورت عدم استفاده عقلایی و مناسب از آنها چه بسا دچار بیماری میگردیم.
ساعتها پرسه زدن و گشت و گذار در فضای مجازی بدون هدف مشخص و سرکشی به انواع و اقسام گروه ها و کانالها و اخبار و... گرچه در ظاهر شاید سرگرم کننده و خوشایند باشند اما در واقع چیزی جز آشفتگی ذهنی و پراکندگی فکری و به تبع آن کلی برداشت‌های نادرست و نتیجه گیریهای غلط و قضاوتهای ناروا و... که همگی حکم بیماری روحی و روانی برای ما را دارند چیز دیگری نصیب و بهره مان نخواهد بود. صد البته که ما بایستی برای روح و روان خود رژیم غذایی معقول و مناسبی داشته باشیم چرا که بسیاری از تعارضات و تضادهای بین فردی و مناسبات اجتماعی ناموفق ما در حقیقت از همین جا ناشی میشود که متاسفانه در هیچ کجا آنطور که باید و شاید مورد تحلیل و واکاوی و بررسی قرار نمی‌گیرد.
مردم ما این همه پول موبایل و اینترنت می‌دهند و ساعتها در گوشی خود غرق می‌شوند اما خروجی همه اینها واقعا چقدر باعث سلامتی فکری و توسعه فرهنگی اجتماعی ما شده است؟!؟ این نشان می‌دهد که ما از فضای مجازی بدرستی تغذیه نمی‌شویم و تا هنگامی که اینگونه است نباید از اوضاع و احوال کشور و پیرامون خود انتظار شگفت انگیزی داشته باشیم چون اجزای تشکیل دهنده همه اینها ما هستیم . همانگونه که شما هنگام خرید در بازار با وسواس و دقت و مشورت و پرس و جو در مورد یک کالا یا خدمات وقت می‌گذارید تا بهترین و باصرفه ترین خرید را داشته باشید؛ دقیقا هنگام استفاده از فضای مجازی نیز باید وسواس و دقت و هوشیاری داشته باشید تا هر حرف و هر مطلب و هر عکس و فیلم نادرست و قلابی را به شما تحمیل نکنند. جان کلام آنکه باید برای دوری از پریشان فکری و تشنج ذهنی و آشفتگی روحی مراقب رژیم غذایی خود در سفره گسترده فضای مجازی باشیم. غذا بر سر این سفره بسیار زیاد و متنوع است؛ اما من و شما واقعا باید همه آنها را بخوریم؟!؟
اگر کسی برای آنکه حوصله اش سر نرود و صرفا وقتش را بگذراند و وارد دریای فضای مجازی بشود قطعا عمل درست و عاقلانه ای نیست بلکه بهتر است بجای این حالت برویم در پارک قدم بزنیم و از طبیعت استفاده کنیم و یا کتابی آموزنده بخوانیم و....
آموختن سواد رسانه ای و توسعه آگاهی و دانایی و تبدیل شدن به یک شهروندی که حقوق شهروندی را می‌داند و بر اساس مسئولیت اجتماعی خویش تلاش برای عمران و آبادانی کشورش را دارد؛ دقیقا مصداق تقویت و ارتقاء سرمایه اجتماعی است که همه ما ملزم به رعایت و پایبندی و عمل بدان هستیم. رشد و توسعه پایدار تنها با انسانهای بالغ و رشد یافته و آموزش دیده محقق می‌گردد و در این خصوص ما مردم هیچ راه فراری نداریم. تا مادامی که مردم نخواهند آموزش ببینند و نخواهند توسعه فردی پیدا کنند و نخواهند که مهارت‌های لازم برای یک زندگی سعادتمندانه را فرا بگیرند؛ انتظار پیشرفت و رفاه و آسایش داشتن کاملا بیهوده است. یک قلم این فرایند دقیقا آن است که لااقل برای توسعه فردی خود و داشتن جامعه ای عاری از روان پریشی و ناسالم؛ مراقب رژیم غذایی خود در فضای مجازی باشیم. 

حسن خسروی.